Seter irlandzki potrzebuje bardzo dużo ruchu i ćwiczeń, jeśli chcemy w nim mieć miłego towarzysza. Brak wybiegania powoduje, że nieraz trudno zapanować nad jego temperamentem, gdyż jest to pies bardzo żywy, energiczny, ale również nieprzeciętnie inteligentny, co ułatwia wielce jego ułożenie. Poza tym, seter irlandzki jest oddany, łagodny i szczery, nawet wylewny. Słynie też z zamiłowania do błazeństw i swawoli. Mniejszą chwałę przynoszą mu złodziejskie inklinacje: potrafi po mistrzowsku buchnąć różne drobiazgi, po czym przynieść je dumnie do swego pana.Seter irlandzki jest lżejszy i smuklejszy od pozostałych seterów. Decydują o tym długie kończyny oraz silna, harmonijna i stylowa budowa ciała. Głowa jest smukła i długa, kufa (morda) dobrze wymodelowana, niespiczasta, oczy są szeroko rozstawione i w kształcie migdału. Gładka i jedwabista szata jest krótka na głowie, przedniej stronie kończyn i końcach uszu, natomiast na tylnej stronie kończyn, brzuchu, ogonie oraz między palcami włos jest średniej długości i występują obfite pióra. Seter irlandzki, pomimo długiego tułowia, jest silny i niezwykle wytrzymały, co w połączeniu z jego szybkością czyni zen rasę dobrze nadającą się do pracy myśliwskiej.W Irlandii rasę wysoko ceniono jako psa myśliwskiego i płochacza. Pod koniec XIX wieku jej łowieckie umiejętności zyskały znaczne grono zwolenników również poza granicami ojczyzny. I choć coraz więcej myśliwych polowało z „irlandem", miał on reputację psa „nierównego" w polu. Opinia ta była krzywdząca, a wzięła się stąd, iż wielu łowców nie zdawało sobie sprawy, że seter irlandzki wymaga dłuższej tresury i bardziej doświadczonego przewodnika niż większość płochaczy. Zła sława jednak pozostała i dzisiaj seter irlandzki jest używany jako pies myśliwski jedynie do polowań na ptactwo.Specjalne wymagania dla tej rasy:
Przy wyborze psa zwracać uwagę nie tylko na wygląd, ale również charakter. Wymagają konsekwentnego prowadzenia od szczenięcia, łatwo zapamiętują każdy brak konsekwencji ze strony właściciela i wykorzystują to. Suki są bardziej krnąbrne i trudniejsze w prowadzeniu niż psy, natomiast psy w pewnym wieku przejawiają skłonność do dominacji. Suki mają krótszy włos, przez co pielęgnowanie go jest łatwiejsze. Zabiegi trymowania można wykonywać w domu.Bardzo inteligentny, szybko się uczy i długo pamięta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz